تحمل خرابی و بهبود تخصیص پهنای باند در شبکه های بدون سیم سلولی

امروزه مردم نیازمند آن هستند که در هر مکان و در هر زمان با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. از این رو، شبکه های سلولی بدون سیم برای سرویس دهی به مشترکان توسعه یافته اند. با توجّه به افزایش تعداد کاربران شبکه ها ی سلولی، پژوهشگران به دنبال روش هایی به منظور بهبود سرویس های این شبکه ها هستند.همچنین، ضرورت تأمین سرویس های شبکه با کیفیت مناسب به شدّت احساس می شود. به عبارت دیگر، مشترکان انتظار دارند که سرویس های خود را بدون هیچ نقصی دریافت کنند. به منظور کاهش تأخیر برقراری ارتباط و بهبود بازدهی طیف فرکانسی، تکنولوژی lte پیشنهاد شد. همچنین، اهمّیت تأمین سرویس های شبکه در حضور خرابی نیز مورد تأکید قرار گرفت. با این هدف، تاکنون روش های مختلفی برای مقابله با خرابی های شبکه و تأمین سرویس های شبکه در حضور خرابی معرّفی شده اند. برخی از روش-های پیشین، راهکار مناسب را افزایش متوسّط زمان بین خرابی ها (mtbf) و کاهش زمان بازگشت از خرابی (mttr) می دانستند. در این پایان نامه،ابتدا یک نوع خرابی در معماریlte به صورت ریاضی مدل می شود و تأثیر این خرابی بر روی عملکرد شبکه بررسی می گردد. نتایج نشان می دهند که با تنظیم نرخ های خرابی و تعمیر آن، می توان زمان متوسّط انتظار برای دریافت سرویس را کنترل کرد. سپس، به منظور تأمین تحمّل پذیری خرابی در شبکه های سلولی از دو روش استفاده می شود. یکی از روش ها از امداد اقتضایی برای کمک به کاربران در شبکه در لحظه ی وقوع خرابی استفاده می کند. روش دیگر، از افت پهنای باند در سلول های مجاور سلول خراب کمک می گیرد تا احتمال قطعی های نابهنگام مکالمات را کاهش دهد. همچنین، از این روش افت پهنای باند می توان در فرآیند تخصیص پهنای باند استفاده نمود. نتایج بررسی نشان می دهند که روش پیشنهادی، احتمال عدم پذیرش درخواست های جدید و احتمال قطعی های نامطلوب شبکه را کاهش می دهند